เพลง ไม้กางเขนโบราณ   The Old Rugged Cross

A             A7
    ไม้กางเขนโบราณนั้น          
            D         Bm
ชาวโลกพากันดูหมิ่น
        E7               A
แต่ข้ารักกางเขนยิ่งนักหนา
               A            A7
เพราะพระเยซูคริสตเจ้า
        D             Bm
สละเนาว์ในเมืองฟ้า
       E               E7       A
สิ้นชีวาบนไม้กางเขนเพื่อข้า
                E       E7          A
    โดยเหตุนี้ข้าจึงรักไม้กางเขน
             D             Bm   A
เพราะว่าเป็นที่จะวางภาระลง
       A                 A7   D
ข้าก็คงยึดกางเขนไว้ให้มั่น
            A                E        A
แล้ววันหนึ่งจะแลกเอามงกุฎงาม



บนภูเขาซึ่งอยู่ไกล ได้แลเห็นไม้กางเขน
On a hill far away stood an old rugged cross
เป็นรอยแห่งความทุกข์และความอาย
The emblem of suffering and shame
แต่ใจข้ารักกางเขน ที่พระคริสต์ถูกตรึงตาย
And I love that old cross where the dearest and best
ไถ่คนบาปให้รอดพ้นจากอบาย
For a world of lost sinners was slain

โดยเหตุนี้ข้าจึงรักไม้กางเขน
So I’ll cherish the old rugged cross
เพราะว่าเป็นที่จะวางภาระลง
Till my trophies at last I lay down
ข้าก็คงยึดกางเขนไว้ให้มั่น
I will cling to the old rugged cross
แล้ววันหนึ่งจะแลกเอามงกุฎงาม
And exchange it some day for a crown

ไม้กางเขนโบราณนั้น ชาวโลกพากันดูหมิ่น
Oh, that old rugged cross so despised by the world
แต่ข้ารักกางเขนยิ่งนักหนา
Has a wondrous attraction for me
เพราะพระเยซูคริสต์เจ้า สละเนาในเมืองฟ้า
For the dear Lamb of God left His glory above
เสด็จมาเพื่อยอมตายบนกางเขน
To bear it to dark Calvary

ไม้กางเขนโบราณนั้น ข้าได้เห็นรัศมี
In the old rugged cross, stained with blood so divine
พระโลหิตพระองค์ได้หลั่งไหล
A wondrous beauty I see
เพื่อจะได้ชำระบาปในตัวข้าให้สะอาด
For ‘twas on that old cross Jesus suffered and died
นั่นแหละคือไม้กางเขนโบราณนั้น
To pardon and sanctify me

ไม้กางเขนโบราณนั้น ยึดมั่นไว้จนวันตาย
To the old rugged cross I will ever be true
หากใครติเตียนข้าไม่ละอาย
Its shame and reproach gladly bear
เมื่อวันหนึ่งถึงเวลา พระองค์มารับข้าไป
Then He’ll call me some day to my home far away
สู่สวรรค์อยู่ที่นั่นสำราญใจ
Where His glory forever I’ll shame